Lyrics

In een huis vol storm en zonder licht,
Leerde ik zwijgen, liet ik geen gezicht.
Emoties verborgen, klein en bang,
Een kind met vragen, het duurde zo lang.

Mijn broer bracht pijn die ik niet kon verstaan,
En mama en papa, die lieten het gaan.
Ik schreeuwde vanbinnen, werd niet gehoord,
Werd steeds mezelf, maar dan verstoord.

Nu kijk ik terug, met tranen in m’n ogen,
Zie ik dat meisje, zo vaak bedrogen.
Maar ik sta op, geef mezelf weer een stem,
Voor mijn kleine ik, die ik eindelijk ken.
Ik leer voelen, ik leer zijn,
Zonder oordeel, zonder pijn.
Ik ben gebroken, maar niet meer klein
Ik vind mezelf, en dat voelt rein.

In keuzes hoor ik hun stem nog zacht,
Alsof elke stap hun oordeel verwacht.
Ik leef niet voor mij, maar voor hun idee,
Van wie ik moet zijn maar dat doet me mee.

Ik ben nu een mama, sta er alleen,
Maar kijk naar mijn zoon, en voel me met hem één.
Hij laat me zien wat liefde echt is,
Een leven vol hoop, een toekomst die ik mis…

Nu kijk ik terug, met tranen in m’n ogen,
Zie ik dat meisje, zo vaak bedrogen.
Maar ik sta op, geef mezelf weer een stem,
Voor mijn kleine ik, die ik eindelijk ken.
Ik leer voelen, ik leer zijn,
Zonder oordeel, zonder pijn.
Ik ben gebroken, maar niet meer klein
Ik vind mezelf, en dat voelt rein.

Therapie opent deuren, ik stap naar binnen,
Leer te rouwen, te helen, en echt te beginnen.
Soms denk ik: “ik ben er,” maar dan komt weer iets op,
Een oude emotie, die kruipt naar de top.

Maar ik blijf lopen, stukje voor stuk,
Verlies ik mijzelf niet meer in geluk.
Ik voel, ik huil, ik spreek het uit
Mijn waarheid leeft, niet meer in geluid.

Nu kijk ik vooruit, met kracht in mijn ogen,
Ik ben niet gebroken, ik ben niet gelogen.
Ik kies voor mezelf, keer op keer,
Voor dat meisje van toen, en nog veel meer.
Ik leer voelen, ik leer zijn,
Met liefde voor pijn die ooit de mijne.
Ik bouw aan rust, aan mijn eigen domein
Ik vind mezelf. En ik mag er zijn.