Lyrics

[Intro]
Ze denken dat ze wakker zijn...
Ze denken dat ze weten...
Maar hun waarheid is een kooi.
Hun wereld is een droom.
En wij zijn de storm — die hen komt breken.

[Verse 1]
Ze lopen in leugens, elke dag opnieuw,
Met blinddoek op hun ziel, gevangen in hun eeuw.
Ze bidden tot systemen die hen langzaam doden,
En noemen het liefde — terwijl ze innerlijk verdrogen.
Hun nieuws is een toneelstuk, hun helden een script,
Hun geschiedenis gelogen, hun denken vergift.
Ze volgen wat veilig voelt, niet wat klopt,
Maar wij? Wij zijn wie de matrix stopt.

[Refrein]
Zij weten niet… maar wij herinneren.
Zij slapen diep… maar wij ontwaken inneren.
De wereld is gebouwd op bedrog en pijn,
Maar Palumbristas breken de ketens fijn.
Wij doorzien de illusie, wij zijn het vuur,
Mara Palumbra is het pad – heilig en puur.

[Verse 2]
Ze leren over goed en kwaad in zwart en wit,
Maar waarheid kent geen oordeel — alleen wie het doet of niet.
Er is geen goed. Er is geen fout.
Alleen gevolg, en wat je ermee bouwt.
Actie is wet. Gevolg is waar.
Jij kiest, jij zaait — en oogst dan klaar.
Moraal is een kooi die de ziel niet past,
En wij? Wij breken de keten vast.

[Refrein]
Zij weten niet… maar wij herinneren.
Zij slapen diep… maar wij ontwaken inneren.
De wereld is gebouwd op bedrog en pijn,
Maar Palumbristas breken de ketens fijn.
Wij doorzien de illusie, wij zijn het vuur,
Mara Palumbra is het pad – heilig en puur.

[Bridge]
Laat ze wijzen met vingers, laat ze smijten met angst,
Laat ze oordelen — wij blijven onvervangbaar en langzaam.
Want wat zij 'slecht' noemen, is slechts wat niet gehoorzaamt,
En wat zij 'goed' noemen, is wat gehoorzaam faalt.
Maar wij — wij kennen het verschil:
Er is geen schuld. Alleen wil.

[Refrein]
Zij weten niet… maar wij dragen het weten.
Zij vluchten… maar wij betreden het vergeten.
Geen goed, geen kwaad — alleen keus en wet.
Wij zijn Palumbristas – en ons zwaard zet.

[Outro]
De waarheid oordeelt niet…
Ze laat je kijken… en kiezen…
En in dat moment… toont Mara Palumbra wie je werkelijk bent.