Lyrics

Ik loop door straten zonder naam,
Voel m’n hart, maar weet niet waar ik sta.
Gedachten razen als een trein,
Zoveel gevoel, maar niks is echt of fijn.

Ik lach, ik huil, soms tegelijk,
Verlies mezelf in wat ik lijk.
De spiegel zegt: Je bent er nog,
Maar wie ik ben, blijft buiten bereik.

Ik zweef, geen grond onder mijn voeten,
Verdwaald in wat ik voel en niet kan boeten.
Zoekend naar iets dat ik herken,
Naar wie ik ben, naar waar ik ren.
Door storm en stilte, blijf ik strijden,
Op weg naar licht na al die tijden.
Ik wil niet vluchten, maar nu echt zijn,
M’n hart verstaan, m’n pijn laten zijn.

Soms schreeuw ik zonder dat je ‘t hoort,
Een innerlijke oorlog, nooit bekoord.
De wereld draait, maar ik sta stil,
Wil voelen wat ik echt zelf wil.

Ik slik woorden die ik nooit begreep,
Verstop gevoel dat altijd leefde.
Maar ik weet: dit is de weg omhoog,
Ook al voelt het soms als leegte.

Ik zweef, geen grond onder mijn voeten,
Verdwaald in wat ik voel en niet kan boeten.
Zoekend naar iets dat ik herken,
Naar wie ik ben, naar waar ik ren.
Door storm en stilte, blijf ik strijden,
Op weg naar licht na al die tijden.
Ik wil niet vluchten, maar nu echt zijn,
M’n hart verstaan, m’n pijn laten zijn.

Misschien vind ik mezelf in stukjes terug,
In elke traan, in elke zucht.
Ik bouw van scherven weer een thuis,
Waar ik voel, en waar ik blijf.

Dus ik zweef, maar steeds bewuster,
Word mijn stem steeds ietsje rustiger.
De strijd naar binnen is begonnen,
En ooit weet ik: ik heb gewonnen.