Lyrics

Alles gebouwd op die eerste seconde,
als ik niet probeer is ’t zonde.
Een blik, een gevoel, dat trekt me erin,
maar wat ik bouwde, stortte altijd weer in.

Van de één naar de ander, nooit echt stil,
voordat het klaar was, zocht ik alweer die thrill.
Altijd jagen, alsof rust niet bestond,
liefde als een spel, en de cirkel was weer rond.

Ik dacht dat liefde spanning was, vuur in de tijd,
maar het doofde te snel, ik verloor altijd mijn eerlijkheid.
Dus ik rende en rende, vulde gaten met pijn,
tot ik mezelf niet meer vond, en nergens kon zijn.

En nu gebeurt iets geks, onverwacht in m’n pad,
geen storm, geen haast, maar iets wat ik nooit heb eerder heb gehad.
Ik ken haar al langer, maar nu zie ik haar echt,
ze heeft net als ik een verleden, maar staat sterk en recht.

Ze kent mijn verleden, maar blijft voor wie ik ben in het heden,
ze ziet wie ik ben, niet wat ik heb geleden.
Geen rol, geen spel, niemand die weg wil gaan,
maar iemand die blijft, en naast me wil blijven staan.

Is dit liefde? Iets wat ik dan nooit echt heb gekend?
Geen vluchten, geen sprint, niemand die rent.
Maskers vallen af, we kijken en kunnen gewoon zijn,
en toch voelt het zacht, en vreemd genoeg fijn.

We praten, we zwijgen, we lopen niet snel,
het voelt onbekend, maar vertrouwd, en dat is wat telt.
Geen druk, geen plannen die morgen al moeten,
gewoon dag voor dag, twee mensen die elkaar steeds opnieuw ontmoeten.

Haar ogen vertellen wat woorden niet doen,
geen spel, geen façade, maar warmte gewoon.
Ik voel rust in m’n lijf, een plek om te staan,
geen leegte meer vullen, geen angst om weg te moeten gaan.

Ze geeft zonder eisen, ze vraagt niet veel,
ze kent mijn gebrokenheid, maar maakt het onbewust heel.
En ik leer om te wachten, te ademen, te zijn,
niet te rennen, niet te vluchten, maar stap voor stap ookal zijn ze klein.

Alles weer gebouwd op die eerste seconde,
maar dit keer langzaam, geen haast in deze ronde.
Misschien is dit hoe het hoort, echt en oprecht,
Misschien een begin zonder einde, voor het eerst echt.

En als morgen verschijnt, zie ik wel waar het gaat,
geen beloftes van altijd, geen doodlopende straat.
Gewoon samen vandaag, dat is al genoeg,
een stap in de stilte, een nieuw blad in een boek.

Misschien wordt dit groter, misschien blijft het klein,
maar voor ’t eerst in m’n leven voelt liefde echt fijn.
Geen leegte, geen vlucht, geen spel in de nacht,
maar iets dat kan groeien, rustig, met kracht.