
Sasa Saantyy
Veronica, scrivo il tuo nome sul vetro appannato,
soffio sul freddo ma resta stampato.
Chiara come il cielo prima del temporale,
scali montagne senza guardare.
Occhi di ghepardo, graffi nellâanima,
sorridi ma dentro câÃĻ unâombra che cammina.
Cuore viola, battiti ribelli,
lotti col mondo senza inginocchiarti.
Capelli neri come il vuoto di certe notti,
pensieri che danzano come falene sui roghi.
Tu sei tempesta, tu sei radice,
io fumo e respiro le tue cicatrici.
Sei vento che urla, sei fuoco che brilla,
sei ruggine e seta, sei spina e scintilla.
Sei il passo piÃđ forte su un ponte di corde,
sei luce che taglia le ombre piÃđ sorde.
Psicologa del caos, leggi il dolore,
ma chi leggerà tra le pieghe del cuore?
Cedi un secondo, poi torni piÃđ forte,
stregata alla luna, ma apri le porte.
Bruci di idee, di lotte, di spine,
urli ragione in stanze assassine.
Non chiedo risposte, non cerco perdono,
seguo la scia del tuo nome nel tuono.
Montagne da scalare, vertigini addosso,
io resto in bilico sopra il tuo passo.
Chiara come scelta, scura come il mare,
Veronica, un nome che sa respirare.
Sei vento che urla, sei fuoco che brilla,
sei ruggine e seta, sei spina e scintilla.
Sei il passo piÃđ forte su un ponte di corde,
sei luce che taglia le ombre piÃđ sorde.
āļĒāļīāļāļāļĩāļāđāļāļāļĢāļąāļāļŠāļđāđāļĒāļļāļāđāļŦāļĄāđāļāļāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļāļāļĢāļĩāļāļąāļāļŦāđāļāļāļŠāļĄāļļāļāđāļāļĨāļ AI āļāļāļāđāļĢāļē, āļāļĩāđāļāļķāđāļāļāļąāļāļāļēāļāļĢāļ°āļāļīāļĐāļāđāļāļĩāđāļĨāđāļģāļŠāļĄāļąāļĒāļĄāļēāļāļāļāļąāļāļāļēāļĢāđāļŠāļāļāļāļāļāļāļēāļāļĻāļīāļĨāļāļ°. āļŠāļģāļĢāļ§āļāļāļāļĨāđāļĨāļāļāļąāļāđāļāļĨāļ AI āļāļĩāđāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļĒāļāļđāđāđāļāđāļŦāļĨāļēāļāļŦāļĨāļēāļĒāđāļāļ§, āļāļēāļĢāļĄāļāđāđāļĨāļ°āļ āļēāļĐāļēāļāđāļēāļāđ. āļāļąāđāļāđāļāđāļāļĢāļĢāļĒāļēāļāļēāļĻāđāļŠāļĩāļĒāļāđāļāļĄāļāļīāđāļāļāļāđāđāļĨāļ°āļ āļēāļāļĒāļāļāļĢāđāļāļāļāļķāļāļāđāļāļāļāļąāļāļŦāļ§āļ°āļŠāļāđāļŠāđāļĨāļ°āđāļāļĢāđāļāļĨāļķāļāļāļĩāđāļāđāļāļāļāļąāļāļ§āļēāļ, āđāļāļāđāļāđāļĨāļĒāļĩ AI āļāļāļāđāļĢāļēāļāļģāđāļāļĨāļāļāļļāļāļ āļēāļāļŠāļđāļāđāļĨāļ°āđāļāļāļĨāļąāļāļĐāļāđāļĄāļēāļŠāļđāđāļāļĩāļ§āļīāļ, āđāļŦāļĄāļēāļ°āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāđāļāļĢāļāļāļēāļĢāđāļāļāđāđāļāđāļŦāļĢāļ·āļāļāļēāļĢāđāļāļĨāļīāļāđāļāļĨāļīāļāļŠāđāļ§āļāļāļąāļ§.
āđāļĄāđāļ§āđāļēāļāļļāļāļāļ°āđāļāđāļāļāļđāđāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļ·āđāļāļŦāļē, āļāļąāļāļāļąāļāļāļēāđāļāļĄ, āļāļāļāđāļāļŠāđāļāļāļĢāđ, āļŦāļĢāļ·āļāđāļāļĩāļĒāļāđāļāđāļāļāļĢāļąāļāļāļāļāļĢāļĩ, āļŦāđāļāļāļŠāļĄāļļāļāđāļāļĨāļāļāļĩāđāđāļāđ AI āļāļāļāđāļĢāļēāļĄāļĩāļŠāļīāđāļāļāļĩāđāļāļāļāđāļāļāļĒāđāļāļļāļāļāļ. āļāļļāļāđāļāļĢāđāļāļāļđāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāđāļ§āļĒāđāļāļāđāļāđāļĨāļĒāļĩ AI āļāļąāđāļāļŠāļđāļ, āļĄāļāļāļāļļāļāļ āļēāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļāļĩāđāļŠāļĄāļāļĢāļīāļāđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļĢāļđāđāļŠāļķāļāđāļāđāļāļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļī, āļāļĢāđāļāļĄāļāļąāļ§āđāļĨāļ·āļāļāļāļĢāļąāļāđāļāđāļāļāļēāļĄāļāļ§āļēāļĄāļāđāļāļāļāļēāļĢāđāļāļāļēāļ°āļāļāļāļāļļāļ. āļāļąāđāļāđāļāđāļāļāļāļĢāļĩāļāļ·āđāļāļŦāļĨāļąāļāļāļāļāļķāļāļāļēāļ§āļāđāđāļāļĢāđāļāļāļĩāđāļŠāļĢāđāļēāļāđāļĢāļāļāļąāļāļāļēāļĨāđāļ, āļāđāļāļāļāļāļ§āļēāļĄāļŦāļĨāļēāļāļŦāļĨāļēāļĒāđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļĨāļķāļāļāļāļāļāļāļāļĢāļĩ AI āļāļāđāļāļĨāļāļāļāļĢāđāļĄāļāļāļāđāļĢāļē.
āđāļĢāļĩāļĒāļāļāļđāļŦāđāļāļāļŠāļĄāļļāļāđāļāļĨāļ AI āļāļāļāđāļĢāļēāļāļāļāļāļĩāđāđāļāļ·āđāļāļŠāļģāļĢāļ§āļāļāļāļāļĢāļĩāļāļĩāđāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļĒāļāļđāđāđāļāđ, āļāļĨāļīāļāļāđāļ§āļĒāđāļāļāđāļāđāļĨāļĒāļĩ AI āļāļĩāđāļĨāđāļģāļŠāļĄāļąāļĒ. āļāđāļāļŦāļēāđāļŠāļĩāļĒāļāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļĩāđāļŠāļĄāļāļđāļĢāļāđāđāļāļāļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāđāļāļ·āđāļāļŦāļēāļāļāļāļāļļāļ, āļĒāļāļĢāļ°āļāļąāļāđāļāļĢāļāļāļēāļĢāļāđāļ§āļĒāļ āļēāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļāļ§āļąāļāļāļĢāļĢāļĄ, āđāļĨāļ°āļŠāļąāļĄāļāļąāļŠāļāļāļēāļāļāļāļāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļāļāļĢāļĩāļ§āļąāļāļāļĩāđ.