Lyrics

Si het grännt

Das hänn alli gwüsst,
aber dass si jedä Tag het grännt, nöd.
Si het heimlich grännt, im Innere,
alli hänn gmeint, si hätt's vergässe,
aber si cha sich an viel erinnere.

Es sind Narbä, wo nümme verheie,
z'viel het me d'Wundä ufgrisse,
z'oft het me si drann erinnert.
Si het grännt, als chönnti si d'Problem
damit eifach abwäschä.

Alles geit schief,
alles geit de Bach ab,
alles, so zimli alles.

Wo blibt d'Hoffnig?
Hänn mir für so öppis no öppis übrig?
Schlummert in uns no es Fünkli Hoffnig?

So viel glitte, so viel grännt und dänkt.
So viel Hoffnige gmacht.

Am Ändi blibe nur no Träne
vom Schmärz, vo dr Enttäuschig und dr Verzweiflig.
Kei Platz für Hoffnig.

Scho lang isch s'Glück vergange,
trage mir no es Stück in uns?
Wahrschiinli nöd, bi dem Päch,
wo mir hänn...

Si het jedä Tag und jedi Nacht grännt,
aber's het nüt bracht.
Si het so laut gschrüü, wie si chönnt,
aber fasch keis het's ghört.
Jetz isch ihrs klar,
si het nümme grännt,
wiel si nümme do isch.

Me grännt.