Lyrics

Kasia była w Wprost królową,
Władzą pióra i rozmową.
Potem w Fakcie – ciach, kariera!
Każdy znał ją jak premiera.

W końcu przyszła wielka zmiana,
Biurko, kasa… do wyrzucania.
Bo ambicja w niej się tliła:
„Będę doktor – ha! i tyle!”

Hej, doktorzy, tweed i wąsik,
Herbata, krzesło, stary pląsik.
Kasia w klapkach, z czekoladą,
W świecie wiedzy – z miną bladą.
A Dorota drapie głowę:
„To się skończy życie nowe…”
Bo gdzie premie, kasa, zbytki?
Teraz tylko… granty, bitki.

Z dyrektorskich złotych sal,
Zjechała w dół jak rollercoaster w bal.
Zamiast ludzi komunikować,
Będzie książki cytatować.

Żadnych budżetów, żadnych delegacji,
Za to brudne łapy z bibliografii.
Przyjaciele lekko w szoku:
„No i po tej naszej ‘doktor roku’…”

Hej, doktorzy, tweed i wąsik,
Lekkie fochy, ciężki pląsik.
Kasia z waflem i notatką,
Myśli: „Może jednak gratką?”
A Dorota: „Kurczę blade…
Nie ma lunchów, tylko spadek!”
W Excel poszła na emeryturę,
Zamieniła na… literaturę.

Mama dumna, łzy w serniku,
„Moja córka… w tym naukowym śniku!”
Ale my, no nie oszukujmy –
Troszkę z tego się podśmiewujmy.

Bo choć mądra jak sto krasul,
To słodyczy zżera wór.
I gdy z głodu ją już trzęsie –
To nie myśl, że pisze węźle!

Hej, doktorzy, tweed i wąsik,
Suchy żart i cichy wrzaskik.
Kasia w kapciach, wśród cytatów,
Zrywa noce, szuka datów.
A Dorota z kąta wzdycha:
„Może kiedyś wróci licha…”
Ale my jej ślemy brawa –
Pani doktor? No, zabawa!