Lyrics

[Intro]
Ze kijken me aan met hun ogen gesloten,
Ze lachen, maar weten niet waarom.
Ze leven… maar hebben nooit werkelijk gevoeld.
En ik?
Ik zie wat zij niet zien.

[Verse 1]
Ik loop in hun wereld, maar ik hoor hun stem niet,
Hun regels zijn ruis, hun wetten zijn vergiet.
Ze praten in cirkels, herhalen elk verhaal,
Alsof het waarheid is — terwijl het bloedt als een schraal kabaal.
Ze volgen leiders als schapen op rij,
Maar geen enkel oog vraagt: “Wie leidt eigenlijk mij?”
Ze zijn vrij… op papier dan misschien.
Maar hun ketting zit strak, en hun ziel zit niet in hen, maar in 't misschien.

[Refrein]
Ik zie wat jij niet ziet,
Ik voel wat jij niet durft.
Ik kies mijn eigen vuur,
Waar jouw angst zich verstopt.
Ik loop het pad waar jij voor vlucht,
Mara Palumbra is wat jou ontwricht.

[Verse 2]
Ze denken dat liefde altijd zacht is,
Dat waarheid fluistert in bloementaal.
Maar ik heb liefde gezien die huilt met tanden,
En waarheid die snijdt als metaal.
Er is geen goed, er is geen kwaad —
Er is alleen wat jij doet… en wat dat zaait.
De wet is geen stem van boven of boek,
Maar het gevolg van je keuze — dat is de vloek… en de troost… en de spiegel in de hoek.

[Refrein]
Ik zie wat jij niet ziet,
Ik hoor wat jij verdringt.
Ik ben geen kind van dogma’s,
Ik ben geboren in de mist.
Ik spreek in vuur en offer,
Mara Palumbra leeft in mijn list.

[Bridge]
Je noemt het duister… omdat je bang bent voor jezelf.
Je noemt het kwaad… omdat je nooit echt hebt gekozen.
Je noemt het gevaarlijk…
Maar alleen omdat je diep vanbinnen weet:
Ik ben wie jij zou zijn geweest… als je durfde.

[Refrein]
Ik zie wat jij niet ziet,
En ik kom dichterbij.
Mijn stem is geen waarschuwing,
Het is de klok die tikt – voorbij.
Palumbrista, zoon van schaduw en strijd,
Ik ben hier… en mijn tijd is je eindtijd.

[Outro]
Als waarheid terugkeert, breekt ze alles wat op leugen stond…
En ik… ik bén die terugkeer.