Lyrics

Jij noemt jezelf men moeder, maar ik weet niet wie je bent.
Ik vraag mezelf soms af of je jezelf wel herkend.
Hoe je alles om je heen verbitterd stukslaat
Hoe je levens verwoest en in puin achterlaat.
Heel de wereld tegen jou dat is hoe jij het ziet
Maar besef van jouw daden die heb je blijkbaar niet.

Je maakt er je missie van om mij te kunnen schaden
doelgericht mik je om men hart te kunnen raken.
Verbitterde verwijten af vuren
Ellenlange monologen doorsturen.

Soms zou ik willen doen alsof het mij niets kan schelen, maar het raakt me zo hard dat ik oneindig wil schreeuwen
Jij bent men diepste pijn waar ik niet van lijk te helen.
Tekende mijn jeugd, met trauma's voor het leven Maar ik wil niet bitter zijn, liever zou ik je vergeven.
Graag zou ik willen reizen naar een verder verleden
Waarin ik de mam kon zijn die jou warmte zou geven. In een liefdevolle thuis om je ziel te genezen. Ik vergeef je.

Ik had zo graag gewild dat jij mijn voorbeeld was geweest
In plaats van een kwellende verleden tijd geest.
Tot de dag van vandaag ben je met mij in strijd
Ziet me als de vijand en je raakt me verder kwijt.
Je bent niet langer de gids die me de weg leid.
Ik vond men eigen pad in jouw afwezigheid.
Beschadigd binnenin dat is mijn Romeinse rijk
Vandaar dat ik liever niet meer achterom kijk.
Ik zal nooit slachtoffer zijn van wat je mij aandeed.
Als een strijder blijf ik vechten en ga door tot aan de meet.

Soms zou ik willen doen alsof het mij niets kan schelen, maar het raakt me zo hard dat ik oneindig wil schreeuwen.
Jij was mijn grootste angst maar ik leerde je verweren.
Tekende mijn jeugd met pijnlijke momenten
Maar ik vond een manier om me af te wenden.
Graag zou ik willen reizen naar een verder verleden waarin ik je mam kon zijn die affectie zou geven zodat ook jij over liefde kon leren.
Want ik zou niets liever willen dan je ziel te genezen.
En wat je aanrichtte zal ik nooit vergeten
Maar ik vond wel de kracht om je te vergeven.