Lyrics

Er was een plek die niemand echt kende
Een zolder vol stof, achter slot en grendel
Boven de schuur, waar het altijd stil was
Maar daar klonk geen spel – alleen zijn valse pas

Hij riep me omhoog, als was het een spel
Maar ik voelde al snel: dit klopt niet, dit is hel
Zijn handen grepen wat nooit van hem mocht
En ik hield mijn adem in – alsof dat me nog iets bracht

Hij nam iets van mij, wat nooit van hem was
In het donker, op die zolder, keer op keer, zonder pas
Ik was een kind, en hij een broer in naam
Maar wat hij deed, liet littekens, vuil en schaam
Ik droeg zijn geheim als een wond in mijn huid
En niemand die zag hoe mijn hart schreeuwde luid

Het rook er naar hout, naar oude tijd
Maar wat daar gebeurde, was allesbehalve veiligheid
Mijn kleren naar beneden, zijn adem zo dichtbij
En ik verliet mijn lichaam, alsof ik er niet bij mocht zijn

"Zeg je iets, dan maak ik je stuk"
Die woorden waren muren, geen kans op geluk
Ik kwam naar beneden met schijn op mijn gezicht
Maar boven, op die zolder, doofde steeds mijn licht

Hij nam iets van mij, wat nooit van hem was
In het donker, op die zolder, keer op keer, zonder pas
Ik was een kind, en hij een broer in naam
Maar wat hij deed, liet littekens, vuil en schaam
Ik droeg zijn geheim als een wond in mijn huid
En niemand die zag hoe mijn hart schreeuwde luid

De jaren gingen, maar de plek bleef bestaan
In dromen, in flitsen – het laat me niet gaan
Maar ik schrijf het nu op, ik spreek het vandaag
Wat hij verborgen hield, breng ik aan het daglicht – met elke vraag

Hij nam iets van mij, maar ik neem het terug
Niet wat hij deed – maar mijn stem, mijn geluk
De zolder is stil, maar mijn hart maakt geluid
Ik ben geen geheim, ik kom nu eruit
Voor ieder die zweeg, voor ieder die zwicht
Ik ben bewijs: ook in schaduw leeft licht