Lyrics

Je was mijn broer, we deelden 't dak,
Maar jij droeg stormen die niemand zag.
Ze zeiden: "Hij is ziek, hij lijdt,"
Maar ik voelde vooral de dreiging, altijd.

Je ogen vol haat, je stem te stil,
Tot je fluisterde wat ik nooit wil.
“Zeg niks… of ik maak je kapot,”
En ik bevroor, mijn wereld verrot.

Maar het was niet mijn schuld, al voelde het zo,
Jij speelde met macht, ik verloor mijn geloof.
Ik was een kind, jij was gebroken,
Maar wat jij deed, was doelbewust gesproken.

Ik droeg jouw woede als een tweede huid,
Elke nacht opnieuw, geen weg eruit.
Je wist wat je deed, je keek me aan,
En met elke dreiging trok je me verder vandaan.

Ziekte is geen excuus voor wat jij koos,
Voor hoe jij mij vastzette, klein en loos.
Je pijn was echt, maar die van mij ook,
En jouw stem was vuur, mijn stem verdook.

Het was niet mijn schuld, al dacht ik van wel,
Jij sloop mijn grenzen, ik hield het stil.
Maar ik leef nog, ik adem weer vrij,
En jouw duister leeft niet langer in mij.

Ik ben geen geheim, geen drager van jou,
Ik ben de waarheid, ik ben trouw aan mezelf.
Jouw ziekte was echt, jouw keuzes ook,
Maar ik ben hier, en ik ben niet gebroken.