Lyrics

Kahit di ako ang dugong nanalaytay,
Mira, ikaw pa rin ang liwanag sa buhay,
Mula sa unang ngiti mong kay tamis,
Alam ko, ikaw ang munting bituin kong kay hirap limutin.

Sa puso ko, Mira pa rin kita,
Kahit anong layo, kahit walang salita,
Ang pagmamahal ko’y hindi magbabago,
Ikaw ang laman ng bawat dasal ko.

Araw-araw kitang kinakausap sa telepono,
Kahit tulog ka pa, naririnig ko ang hinga mo,
Tahimik lang ako, basta nandiyan ka,
Sa tabi ng mama mo, pinagmamasdan kita.

Ikaw ang unang bumabangon sa umaga,
Mira, ikaw ang unang nagsasabi ng “Hello Papa”,
Hindi ko makalimutan ang boses mong kay lambing,
Parang musika sa puso kong naghihintay at nananabik.

Sa puso ko, Mira pa rin kita,
Kahit anong layo, kahit walang salita,
Ang pagmamahal ko’y hindi magbabago,
Ikaw ang laman ng bawat dasal ko.

Minsan umiiyak sa alaala,
Mga tawa mo, Mira, musika sa umaga,
Di ko man mahawakan ang ‘yong kamay,
Dito ka sa puso ko, kahit kailan di mawawala.

Darating ang araw, maririnig mo,
Ang awit ng pag-ibig na sa’yo lang totoo,
Kahit di mo ako tawaging “Tatay” muli,
Ako’y mananatili, Mira, laging nagmamahal sa’yo.

Kahit di ko masabi, kahit di mo marinig,
Sa puso ko, Mira, anak pa rin kita.

Mira, kahit anong mangyari,
Nandito pa rin si Papa, tahimik na nagbabantay,
Ang bawat umaga, naiisip kita,
Hinihintay ko ang araw na muli kitang makakausap.

Hindi ko kailangan ng titulo para mahalin ka,
Dahil ang puso ko, Mira, para sa’yo lang talaga,
Hanggang sa dulo, ikaw ang aking munting prinsesa,
Kahit di tayo magkasama, ikaw ang aking pamilya.