Lyrics

Ik huil weer zachtjes in het donker,
Zonder reden, maar het voelt zo zwaar.
Mijn hoofd is vol met oude dromen,
Die verdwenen zijn, jaar na jaar.

Het kind in mij dat steeds weer roept,
Wordt overstemd door stil verdriet.
Ik dacht dat ik het achter liet,
Maar het laat me los, het lukt me niet.

Wat als het nooit meer stopt?
Wat als dit blijft?
De tranen die ik draag
En wat ik verzwijg.
Ik voel nog steeds de kou
Van toen ik brak.
Alsof het nooit verdween,
Altijd op mijn dak.

Ze zeggen: "Je moet leren helen",
Maar soms weet ik niet waar te beginnen.
De tijd geneest, maar niet volledig,
Soms laat het je gewoon bezwijken vanbinnen.

Ik kijk naar foto's van wie ik was,
Een blik vol hoop, maar ook bedrog.
Want achter elke glimlach schuilt
Een hart dat stilletjes verborg.

Wat als het nooit meer stopt?
Wat als dit blijft?
De stilte in mijn borst
En de tijd die me ontwijkt.
Ik huil niet om nu,
Maar om wat ooit was.
Om een jeugd die fluistert
Van pijn zonder pas.

Soms wens ik dat ik even
Kon rusten in mijn hoofd.
Een adem zonder schaduw,
Een toekomst die belooft.

Maar wat als het ooit weer stopt?
Wat als het heelt?
Als ik mezelf weer vind,
En mijn hart weer deelt.
Dan huil ik nog steeds,
Maar misschien om iets goeds.
Want zelfs uit het donker
Groeit een roos uit de grond